227. Tijd voor vernieuwing
SNELLER DAN VERWACHT en veel eerder dan gedacht is hier dus de gisteren aangekondigde triviale update. Blijkbaar is m'n body-battery na de middagdut én een deugddoende nachtrust voldoende heropgeladen om opnieuw een klein stukje van m'n bloggerstong te laten zien. Zeker niet het achterste, maar toch dit. Op de foto hierboven twee heuptasjes. Het zwarte verfromfaaide model links heeft vele jaren dienst op de teller. Een massa airmiles en een beduidende hoeveelheid kilometers, in de auto en op de fiets. Een handig tasje waar oorspronkelijk een portefeuille en een leesbril hun plaats in vonden. Bleek ook handig om huis-, auto- en/of fietssleutels in op te bergen. En niet te vergeten telkens een mobiele telefoon, wat ging van de Nokia-Gsm tot de huidige iPhone. Toen er op reis nog met baar geld betaald werd was het de plek om 'portemonnee-gewijs' Amerikaanse dollars, Franse francs, Spaanse peseta's, Griekse drachmen, Braziliaanse real, Mexicaanse peso's, Senegalese CFA-franken en ander 'vreemd geld' te bewaren en mee te nemen. Een handig klein tasje met vele mogelijkheden. Tot en met een verstelbare buikriem. Al naargelang de wisselende omvang van mijn lendenen door de jaren heen heeft die er altijd voor gezorgd dat 'mijn gerief' goed op z'n plaats hing. Maar sinds enige tijd begon er sleet op te komen. Niet op de buikriem maar op de 'tiretten'. Meer en meer gingen de ritsen haperen en af en toe was er van sluiting gaan sprake meer. Het zwarte Nike-model had meer dan dienst gedaan en was aan vervanging toe. Ik zou de fiets opspringen en middels een uitwaaiende heen-en-weer bij Decathlon of A.S. Adventure een nieuwe halen. Schijtweer deed me even inhouden. Morgen zal ook wel goed zijn. En dan komt er wat tijd vrij om daarover na te denken. Hebben we niet nog zoiets in de kast liggen? Boven, bij de reistassen? Vakantiespullen? Yep, gevonden. Het blauw-gele exemplaar dat rechts op de foto ligt te 'shinen' zat proper opgeborgen en ongebruikt achter een stapel rugzakken. 'Club Baloncesto Islas Canarias', het Spaanse team waar Anke, aka 'ons klein', speelde voor zij via Villagarcia en Burgos bij Salamanca terechtkwam. 'Avenida' waarmee ze de Euro-Champions-league zou winnen. Maar goed, terug naar 'Canarias'. Seizoen 2003-2004. Exact 20 jaar geleden. En nu ben ik de superfiere drager van deze heuptas, of hoe schijnbaar heel gewone dingen soms een heel bijzondere achtergrond kunnen hebben. De komende jaren draag ik samen met m'n sleutels, bankkaarten en telefoon een stukje familiale basketgeschiedenis met me mee. Nostalgisch genieten...
Reacties
Een reactie posten