226. Het is weer zover
LANGE PAUZE INGELAST. Gebeurt meer en meer de laatste tijd. Geen zorgen om maken, doe ik zelf ook niet. Geen druk, niks moet, en als het weer eens kan kom ik wel met een 'post'. Heb de indruk dat ik dit soort inleiding hier wel eens eerder heb neergepend. We gaan gewoon verder. Met een klassieker: "Na regen komt, als je veel geduld hebt en heel lang wacht waarempel en bijna niet meer te geloven... zonneschijn!" Het is dan toch gebeurd: zon, geen tot weinig wind en een aangename temperatuur. Ook hier over onze Hobokense polder. En of dat iets doet met een mens? Wees daar maar zeker van: fietsen afgestoft en eindelijk nog eens een echt tochtje gemaakt waarbij ik m'n body-battery van puur enthousiasme zo goed als plat heb gereden. Het kind in mij was zo blij dat het er weer eens tegenaan mocht en kon gaan, en dat heeft dan zo zijn gevolgen. Zij waarmee ik al 50 jaar een duo vorm had er -electrisch ondersteund- minder last van. Slimme madam? Toch heeft ze mij niet onder druk gezet, geen moordend tempo opgelegd, gewoon lekker samen gepedaleerd. Het was allicht te lang geleden, want na het middagmaal in de zon op ons eigenste terrasje liep de poging om nog een hoofdstukje weg te lezen uit op een forse middagdut. Van de wereld, geslapen als een klaproos, genoten. En wakker geworden met de goesting om dat efkes te vertellen. Meer moest dat niet zijn. Misschien de aanloop om voor het einde van deze maand toch nog een paar triviale weetjes op u los te laten. Wie weet...?
Reacties
Een reactie posten