172. Lezen en kijken...

"IK MOET JUST NIKS"zei Wout Van Aert, en er gebeurde veel maar er kwam voorlopig nog niks van. Dat had ie goed gezien en qua zelfverdediging kon het tellen. Voor alles een uitleg, al 9 van de 12 ritten op zijn lijf geschreven maar nog geen bloemen voor hem in deze Tour 2023. Laat ons daarvan niet wakker liggen, er was al heel wat te zien en te beleven. Naar goede gewoonte pik ik regelmatig een 'rechtstreekse' mee. De traditie wil ook dat die kijkbeurten naargelang de spanning van het aangebodene worden afgewisseld met al even rechtstreekse uitzendingen van het jaarlijks Wimbledon-gebeuren. Met dank aan BBC 1 & 2. Dat alles kan zomaar omdat er ook hier niks moet. Voilà: c'est simple comme bonjour! Om al die televisiebeelden haarscherp op mijn netvlies te krijgen heb ik me enige tijd geleden op doktersadvies toch maar een "kijkbril" aangeschaft. Geen zwaar kaliber, gewoon een eerste stap die me helpt de scores bij het tennis vlot te lezen en (soms) zelf ook te zien wanneer de bal binnen of buiten is. Tegelijk kan ik vanaf nu ook weer beter de borden met richtingaanwijzingen lezen vanuit de auto. Altijd handig als je het zomerverkeer trotseert en de wegomleggingen moet volgen. De bruine Hulshof voldoet aan de verwachtingen. Zou Barry hier iets mee te maken hebben?  

Hoewel er niks moet waren de eerste twee weken van juli wel goedgevuld. We hadden afspraken voor een etentje, een reünietje alhier en aan samenkomst ginder, er was een onverwacht maar zeer gesmaakt bezoek van 'mijne favoriete kozze' en er kwam zelfs een toevallige wandelontmoeting bij die uitliep op een gezellig terrasje thuis. Wordt allicht vervolgd. Wat dat wandelen betreft: we hebben hier precies een draad opgepikt en dat levert een dagelijkse vertreding in onze polder op waar we vrij sterk aan houden. Blijven doen.

Tussen dit alles maak ik tijd voor JR (zonder puntjes) en zijn verhaal over café Publicans (vroeger Dickens) en het publiek aldaar. TENDER BAR voor en na, 's ochtends bij het ontwaken en 's avonds voor het slapen gaan, 's middags voor de siësta en op elk ander vrij moment. Steeds met kleine hapjes maar met veel voldoening. En daar helpt als het licht wat minder wordt en/of de ogen vermoeid raken die tweede bril. Twee stuks dus nu: één om te lezen en één om te kijken. En dat die allebei het licht anderskleurig weerkaatsen...