166. Ieder zijn goesting...
HET KAN NIET altijd 'recht in mijnen bloemenhof' zijn. Er passeert ook al eens een boek dat me net iets minder ligt. Noem het deze keer een uitdaging: een assist van schoondochter Shanthi die zelf het lezen ook niet lang had volgehouden. Maar je weet nooit met die pa van Bram, dus voorstellen maar. En natuurlijk begin ik vol goede moed, hoewel het verhaal me helemaal niet op het lijf geschreven lijkt. Dat moet ook niet altijd, maar toch... Auteur Karl Ove Knausgård wordt volgens de uitgever op handen gedragen en heeft, eerlijk is eerlijk, al heel wat literaire prijzen in de wacht gesleept. Vooral de zeer imposante romancyclus Min kamp die geheel autobiografisch is levert hem naambekendheid op tot ver over de Noorse grenzen. Buiten de wereld is zijn debuut, maar werd pas in 2020 vertaald in het Nederlands... Lang verhaal kort: wie meer wil weten kan de blauwe link hierboven aanklikken en gaat dan wellicht beter begrijpen wat ik bedoel. Massaal veel uitweidingen in oeverloos lange beschriivingen en nog meer bespiegelingen. En dan toch vind ik op pagina 217 deze:
" ... Want de wereld is oud. Maar het leven is jong en de tijd een kind dat over zijn pionnen zit gebogen. Lachend zit hij daar te spelen, de kinderkoning. Zonder enige zorgen schuift hij zijn stukken rond, soms heeft hij er genoeg van... "
Vraag me niet waarom, maar deze raakt me dan weer wel in al zijn eenvoud.
En om hier een punt achter te zetten nog dit: ik begin me meer en meer af te vragen of het niet de cover is die mijn aandacht bleef wekken, mij er keer op keer toe aanzette om nog maar eens een poging te ondernemen. Nog maar eens een half uurtje uit te trekken of voor het slapengaan enkele bladzijden verder te geraken. En iedere keer als afsluiter het boek openvouwen en tegelijk de voor-, rug- en achtercover bewonderen. Mooi is dat...
Ieder zijn goesting dus, en dat geldt ook voor de sporten die we wel of niet volgen. Schreef ik hier in de vorige post nog dat ik de eindfase in het Belgisch basketbal spannend vond dan moet ik mijn oordeel na de play-off finale drastisch wijzigen. Een compleet onmondig Antwerp Giants won per abuis de eerste uit de best-of-five serie maar kreeg dan drie keer op rij een flinke pandoering van een oppermachtig Oostende. Geen excuses... Toch ben ik hierdoor terug een 'actiever' basketvolger geworden. Eindelijk komen er weer NBA-samenvattingen aan bod. En nu ook daar de eindrondes in een beslissende fase zitten is er af en toe zelfs tijd om een 'full game' uitgesteld te bekijken. Bij momenten, en dan is er iets met 'duimen en vingers'... Geloof het of niet, zelfs de beslissende wedstrijd in de Nederlandse play-offs heb ik helemaal bekeken. Wat een spannend verhaal. Niet-te-geloven. Must see!!
Nu is het uitkijken naar een volgende leeservaring. Die komt er pas over een tijdje denk ik want heer Polo is net als in ver vervlogen tijden weer helemaal weg van 'het spelleke'. Verslingerd aan basketbal. De goesting is helemaal terug!
Reacties
Een reactie posten