155.Winterblues en warme chocomel(k)

ZE ZEGGEN DAT het niet meer is als vroeger. Dat de seizoenen er ook maar met hun klak naar gooien. Zelfs dat het vroeger beter was dan nu. Maar met die "nu" moeten we het vandaag wel doen hé. En dan telt elke dag. Zeker die ene van vorige week toen we met de lente in het vizier nog getrakteerd werden op een schoon sneeuwtapijt. Vroeger werd er dan wat gevloekt over de gladde wegen waar we over "moesten" naar de dagelijkse job. Wegens "niet meer moeten" heb ik daar tegenwoordig geen last meer van. Uitstel is ook in deze geen afstel, want naar de winkel kunnen we morgen ook nog. En lang heeft het niet geduurd. Al na enkele uren was het grootste deel van de witte laag verdwenen. De wandeling door de Polder met het oog op winterse beelden was ei zo na een maat voor niets. Hier en daar een randje wit, een in no-time uitgetreden wandelspoor waar we nog een maagdelijk wit winterbeeld verwachtten en een hardnekkig standhoudende ijsdrop tussen smeltende sneeuwresten op de takken rondom. Met die paar beelden van wat een veelbelovende winterochtend was moet u het hier maar doen. Ware het niet dat onze Velux-dakvensters in winterse tijden ook vaak voor prachtige scènes zorgen. IJzige mozaïek tegen luchten van wit en blauw en asgrauwe tinten. Combinatie neerslag en vriestemperaturen leveren verrassende en zeer verschillende resultaten op. De moeite om iedere keer weer de camera boven te halen en een paar beelden te schieten. Ondertussen is dit ook de ideale periode om bij regelmaat te genieten van een grote mok home-made chocomel(k). Voor mij gaat er altijd een scheut "Gimber" in. Het moest maar zo lekker niet zijn.  En qua kleur brengt het ook wat variatie in mijn wintercollage....