154. "3 x 17" en andere...

DRIE KEER ZEVENTIEN. Een vertrouwd ritueel, een rustgevende zekerheid, met een knipoog naar gezond en sportief leven. Of wat daar nog van overblijft. Bij het begin en einde van elke dag. Drie reeksen van zeventien herhalingen: 'crunches' oftewel kleine veilige buispieroefeningen. Al twee jaar, op aanraden van m'n osteo-kiné Kirsten. Veel buik verlies ik er niet mee, maar - en daar ging het net om! - de rugstabiliteit is danig verbeterd. En veel minder klachten: tussentijdse onderhoudsbezoeken zijn sinds enige tijd voldoende. Voor diezelfde rug althans... De drie reeksen zijn blijven hangen uit een ver trainingsverleden. De zeventien daarentegen is er gekomen na lang opbouwen en zoeken en aanpassen. Van meer kwam nog meer, en langer. Heel lange reeksen, tijd tekort? Kwam dan het idee om met licht stijgende belasting te werken. Die haltertjes liggen hier anders toch maar. En dat bij een vast aantal herhalingen. Zeventien: geboortedatum, lucky number... en een mooi haalbare doelstelling. "3 x 17" werd m'n ochtend en avond mantra. Begonnen met 2 x 500gr, dat drie weken volhouden en dan een stapje omhoog. En opnieuw, en opnieuw. Zit ondertussen aan 5 kg. Mooie gewoonte geworden, discipline, gezonde verslaving...

Tot zover de intro die me vanochtend zomaar te binnen schoot. Weet niet echt om welke reden want het heeft met de rest van dit bericht weinig te maken. Of toch wel een beetje? Mijn voornemen om één dag per week schermvrij door te brengen heeft sinds vorige publicatie voor enig ongemak gezorgd. Door woensdag compleet te skippen kwam ik pas (te?) laat uit bij een betaling met "gekke" hoofding in m'n bankapplicatie. Reflexmatige reactie in een te vroege ochtend, besef dat het misschien niet helemaal klopt maar ook niet "niet helemaal" en dan met enkele inhaalbewegingen proberen de boel toch onder controle te krijgen. Enfin, het leek erop dat ik even de trappers kwijt was. Met daarbij de gedachte dat sommige dingen indien mogelijk toch best dagelijks gecheckt worden. Enkele mogelijkheden dienen zich aan. Ik zou gewoon diezelfde woensdag vrij kunnen houden, behalve voor korte mailcheck en even de bankapp controleren. Om die toegift aan mezelf goed te maken zou ik ook een vast schermvrij schema kunnen opstellen van 3 halve dagen. Win-win ?? Op maandag-woensdag-vrijdag geen scherm voor 14.00 uur, dat maakt wekelijks minstens 42 in plaats van 24 schermvrije uren. Ook hier dus een zelfopgelegde regelmaat waarmee ik het kleine controleurtje in mij een plezier kan doen en er meer ochtendtijd vrijkomt voor andere zaken. Start: morgen maandag, ik houd u op de hoogte...

Wist u trouwens al dat alhier het vorige weekend volledig in het teken stond van de mammoet? Pascal(e), de oudste inwoner van Hoboken die geruime tijd te gast is op zijn vindplaats, binnen de dikke muren van Fort 8. Om de krokusvakantie af te sluiten hebben we hem/haar een bezoekje gebracht. Geen wereldschokkende gebeurtenis, maar wel een interessante ontmoeting en dito gesprek met "die madam van Fort 8". Zij organiseert de historische wandelingen en het bijkomende werk van gidsen en vrijwilligers. Bij ne warme chocomel weer een en ander bijgeleerd. En bijgekocht: prachtige mammoetkoekjes, charmante mammoetknuffel en last but not least een uitdagende mammoet 3D-puzzel. Het resultaat was enkele foto's waard, al was het maar om een aandenken te hebben aan dat lekkere koekje. Binnenkort nog eens binnenspringen om een nieuwe voorraad in te doen...

Voorts kan ik u melden dat het "nieuwe kast & grotere tv"- epos een sneller dan verwachte afronding heeft gekregen. De kast stond er al, maar voor de rest diende gewacht tot na onze carnavaleske uithuizigheid. Eens er een gaatje was gevonden in het voorbije werkschema hebben we op donderdagmiddag de selectie  gemaakt met een medewerker van de heer Vandenborre. In de Wilrijkse vestiging kregen we daarbij advies en goedkeuring van ene Brian. Het moet zijn dat na de solden de drukte wat voorbij is, want deze jongeman regelde voor ons een levering en installatie de dag erna. We zouden vrijdag op een naar onze normen ontiegelijk vroeg uur paraat moeten zijn. Het tijdslot viel uiteindelijk wel mee en de uitvoering van de "werken" ook. We kijken dus nu naar veel grotere coureurs dan voorheen.  En ook de scores bij het snooker kan ik weer zonder probleem tot mij laten doordringen. Goeie kijk op de zaak...

Tot slot het bijna obligate item "boeken". Als La Pola haar leesvoer gaat inruilen bij de plaatselijke bibliotheek mag zij wel eens een exemplaar voor mij meebrengen. Overigens meestal met goed gevolg. Deze keer werd het Opgewekt naar de eindstreep van Hendrik Groen. Een eerder werk van hem, Een kleine verrassing, stond hier al langer op de boekenplank. Een cadeau van Shanthi voor mijn 70ste. Dat was toen al erg in de smaak gevallen, en dus nu deze er bovenop. Vlot leesbaar en een zeer toegankelijke benadering van de situaties en omstandigheden die zich (kunnen) voordoen bij het ouder worden. Ik zou bijna zeggen: een aanrader voor 70-plussers. Maar jonger mag ook...