153. Alles of niks

DE LAATSTE DAG van de krokusvakantie, blauwe lucht en  volop zon, moet voor velen een mooi moment zijn. Ook voor mij, hoewel ik al jaren het ouwe vakantiegevoel kwijt ben. Tijd loopt altijd maar door, en dan gaat het speciale er heel gemakkelijk af. Voordeel is wel dat het op mijn leeftijd niet zo speciaal meer hoeft te zijn. "Doe maar gewoon, da's al gek genoeg" zei m'n moeder, en gelijk had ze.  Vandaar dus: een simpel blogske over alledaagse dingen, of net niet. Omdat het weer een tijdje geleden is ligt er opnieuw een overaanbod aan min of meer meldenswaardige feiten op de plank. Selecteren is de boodschap. Laten we 'Dokus, de witte krokus' even voor wat hij is en bekijken we de feiten van de voorbije week tegen een Essense carnavaleske achtergrond. Rosenmontag, Mardi Gras, Aschermittwoch... en voor de echte carnavalisten de rest van de week om te bekomen van de festiviteiten. Alle aktieve Ossekoppen hebben wat rust verdiend. Dit leek me het moment om na veel te lange tijd een studiemakker uit de Leuvense Sportkot-jaren op te sporen. Een gekke ingeving? De link lag echter voor de hand: Carnaval - Aalst - Gie ... waar zijt gij? Hulp ingeroepen van een aantal kompanen die ons beide nauw aan het hart lagen. En kijk, amper één dag later was er al antwoord. "Lost and found" was zijn even herkenbaar ludieke als to-the-point'e  aanhef. "Here I am, here I am",  geen haar veranderd zou ik zeggen. Met dank aan Herman die mijn verzoekschrift de juiste kant opstuurde, en aan Lies die de organisatie van onze '50 jaar Sportkot-reünie' trekt en uit wiens achterliggende e-mailbestanden ik naar nuttige bronnen van informatie kon putten.  Na 50 lange jaren eindelijk opnieuw contact. We zullen in onze herinneringen duiken en allicht af en toe diep moeten gaan om de meest hilarische annecdotes aan elkaar af te toetsen. Stap voor stap... en wie weet zit er een mogelijkheid in om... wie weet: zou die reünie  in september al een opportuniteit inhouden? We zien wel, de eerste mailsgewijze over-en-weer's voelen al goed aan. Op naar meer. Het voorgaande vond plaats tijdens een weekje weg naar Vielsalm met het u reeds vertrouwde vrouwelijk driegeslacht: KiKi, Anke en La Pola. Tussen de wandelingen door, plat rond het Lac des Doyards of stevig op en af tussen huisjes en begroeiingen van het vakantieterrein, tijd voor wat mailverkeer. Met het eerder vermelde resultaat. Bingo! Verder enkele subtropische zwembeurten voor het jonge duo en dagelijkse uitstapjes naar de speelpleinlokatie en de kinderboerderij. Enfin, het klassiek vakantiepark programma plús een carnavalstoetje op kindermaat. Ook hier ben ik trouw gebleven aan m'n schermvrije woensdag. De achtste al... nog steeds probleemloos. De dag ervoor was ik 's avonds wel voor het tv-aanbod bezweken. Sinds lang nog eens een matchke voetbal meegepikt. En wat voor een... nog langer geleden dat ik met zoveel goesting gekeken heb. Zelfs toen het naar het einde toe wat minder werd 'omdat de match al in de definitieve plooi lag' ben ik blijven zitten. Het gaat hier inderdaad over Liverpool - Real Madrid. Meer uitleg geef ik niet, da's analystenwerk en bladvulling voor krantenschrijvers. Maar het was de moeite. Benieuwd of er in de nabije toekomst nog zoiets te rapen gaat zijn. Dat verwachtte ik zeker niet op donderdag en dus begaf ik me die avond aan het voor de vierde keer uitlezen van Bart Koubaa's LUCHT. Prachtig kleinood dat me weer helemaal inpalmde. Bijzondere schrijfstijl die het verhaal, of zeg ik 'de verhalen', op onvergelijkbare wijze aan de lezer presenteert. Voor mij komt deze in het rijtje Parfum - Hoogteverschillen - In tijden van besmetting - Lucht ... van zeer herleesbare boeken. Maar da's natuurlijk kwestie van goesting hé. Die laatste drie hoofdstukjes vlogen erdoor tot en met de afsluitende haiku op pagina 124... 

Zag hij een bloesem 

naar zijn tak terugkeren? 

Ach,'t was een vlinder. 

Tijd om te bekomen, en dan toch eens piepen hoe het stond bij Anderlecht - Ludogorets. Hier was het voetbal van een heel ander, lees lager, niveau. Begrijpelijk natuurlijk, maar blijf je dan kijken? Tussendoor eens naar de andere kamer, beetje oprommelen, toch even kijken. Verlengingen, maar dat wist u al. En wat daarna kwam ook, maar ik wil het wel extra in de verf zetten: een keeper die 3 strafschoppen op rij weet te stoppen en zijn ploegmakkers die in diezelfde reeks 3 op 3 scoren. 3-0 en boeken toe. Een mooi voorbeeld van 'alles of niks' wat mij aanzette om hier bijna alles te vertellen over de voorbije week. Ook al stelt dat niks voor...