147.Meervoudig nagenieten

"na'genieten: blijven genieten of achteraf genieten van iets dat al voorbij is." Zo staat het in van Dale's Groot Woordenboek der Nederlandse taal. Tweede deel j/r. Elfde uitgave 1984. Van bij het  begin al een aanvullend genot om dit op de oeroude traditionele manier te gaan opzoeken. Maar dat dan nog op meervoudige wijze, want daar zou het over gaan in deze bijdrage. Dat genieten in het moment zelf  belangrijk is werd me recentelijk meegegeven middels een pakketje differente theezakjes. Overgoten met een al dan niet kokend maar wel op de juiste temperatuur gebrachte hoeveelheid water en een tijdje 'trekken' omgetoverd tot een heerlijk kopje thee. Da's puur genieten, en ondertussen terugdenken aan wat fijn en goed was is dan na'genieten. Zo kwam KRUISPUNT weer af en toe aan bod. De jaren '70 in een prachtig vertelde familieroman. En DRIJVEN - het boek, maar ook de twee daarin verwerkte voorstellingen van Myrthe & Lander. Hoe jonge mensen hun leven leiden tegen het lijden in en blijven drijven. TASMANIË de laatst gelezene, sinds lang nog eens een boek waar ik doorheen geraasd ben. Helemaal Giordano: leven, liefde, weten-, vriend- en ouderschap, mensen in de wereld, de wereldproblemen. Het kleine en het grote. Schrijven over alle dingen waar hij om heeft moeten huilen. Geen ander kan zoiets op deze manier in een roman gieten. De geplande stap terug naar zijn Corona-boekje was snel gezet: In tijden van besmetting. Intressant om het voor de zoveelste keer en nu met bijna 3 jaar na-kennis te herlezen. Tussendoor ook teruggrijpend naar het juweelte van opa Chang en oma Kyong: Dingen die je laten zien dat het leven schitterend is. Tekeningen van opa met een tekstje van oma erbij. Ben deze keer ook naar hun facebookpagina gegaan. Ze blijven het goed volhouden die twee, voor de kleinkinderen op andere continenten. En dan was er voor het eerst sinds lang nog eens Kommil Foo - live. Een try-out van de nieuwe voorstelling GRIND. Zeker nog niet af maar wel al met stevige fundamenten. Een duik in het verleden én heden van de familie Walschaerts. Wat daags nadien nog in m'n geheugen zat ben ik gaan opschrijven. In potlood, op losse velletjes van een notitieblokje. Afgescheurd en bijgehouden.  Er gaat nog geknipt, geschuurd en geplakt worden. Dat is zeker, en dus wil ik er over een maand nog wel eens eentje meepikken. En checken. Benieuwd hoever 'de jongens' dan zullen staan. Kwam daarbij dat de locatie een nieuwe ontdekking voor ons was. De Theatergarage in Borgerhout. Weer zo’n aanrader die we bij gelegenheid zelf ook nog eens gaan bezoeken. Misschien kan ik dan nog meer(voudiger) nagenieten...