105. Mezendrukte 2.0

DAT STEL KOOLMEZEN, waarvan hier al eerder sprake, blijft ervoor gaan. Verzorgden zij hun eerste nest nog onder de bladloze plataantakken dan doen ze dat bij deze editie op dezelfde plek maar met welig tierend gebladerte alom. In dat uitbundig groen werd met veel enthousiasme aan een tweede uitgave gewerkt. 'Werd' schrijf ik want deze koolmezenparty vond alweer enkele weken geleden plaats. Toen nog volop lente. Het was, onder de mediterrane omstandigheden alhier, een schitterend spektakel. Af en aan zoals de vorige keer, maar nu nog beter zichtbaar in wat op een bijna huiselijke omgeving ging lijken. Groene rupsen, bruine rupsen tot en met een zwarte variant. Van een ruim aanbod gesproken zeg, gevarieerd en allicht nog gezond ook. Voor een klein bekje dat het echt nog nodig heeft, dat zich naar boven wurmt om aan eten te geraken. Af en toe lukt het, tenminste als die met zijn dikke gele borst die eerst uit het ei is gekomen de ingang niet verspert. Het moet me wat zijn daarbinnen. En ook nu wordt er door de oudjes weer stevig aan opruimen gedaan: naarmate de tijd vordert lijken ook de strontzakjes groter te worden. Afvoeren die handel! Tot de dag komt waarop een ouder zonder voedsel aanvliegt en in de buurt van de kast gaat zitten. Kleine twee meter afstand, vaak dezelfde plek. Kijken, wachten, signalen geven... Dan voel ik met m'n ellebogen dat er iets op til is. De 'vraag van 1 miljoen' wordt nu een vermoeden. Een sterk vermoeden dat er twee waard is, 2 miljoen: ze gaan uitvliegen, maar wanneer? Denk dat we er vlakbij waren, maar weer niet gezien dus. Net niet? Het zou mooi zijn als ons dat bij een eventuele derde keer wel zou lukken. 'Ons' ja, want we kijken samen of lossen elkaar af. De samenwerking moet op dit vlak nog wat bijgeschaafd worden, dat blijkt dus. Eerst maar even afwachten of die twee nog voor een derde broedsel willen gaan. Ondertussen zijn de pimpelmezen in de voortuinkast ook succesvol geweest. Denk ik toch. Tweede vermoeden, even sterk. Daar heb ik gefilmd en de 'twijfelaar' in beeld gebracht. Montage met muziek van Stef Bos. De publicatie ervan is qua rechten wat complex en passeert de Google-grenzen niet. Niet hier en al helemaal niet op Facebook. Het zij zo. Komt daar ook een tweede, of is die er al geweest. Werk aan de winkel om dat op te volgen en uit te 'vogelen'. En ik heb het al zo druk.