086. Poppel 4.0
DE KNOOP DOORGEHAKT: de draad wederom opgepikt. Het bloggen stond een hele tijd op een bijzonder laag pitje. Hij die doorgaans om geen woord verlegen zit en ze hier soms al te kwistig uit de mouwen schudt lag op apegapen. Eén of ander "block"? Er moesten tussendoor ook enkele stormen passeren. Letterlijk! Maar ik ben er weer, of nog altijd? Want we zijn er nog goed vanaf gekomen hier hoewel het " 't één en 't ander" is geweest. Als ik aan een doorstart dacht bleef ik telkens weer hangen bij MPSB 084, de voorlopig laatste post op dit blog. De afscheidscollage voor meester-dichter 'Rederijker' Stijn De Paepe. Ik vroeg me dan vaak af met welke teksten en bedenkingen hij het Poetin-geweld, dat daags na zijn heengaan in alle hevigheid is losgebarsten, te lijf zou gaan. Als ik dan toch HetNieuws, TerZake of DeAfspraak hoor en zie, alle analyses en vooruitzichten bij mekaar zet en indien mogelijk op een rijtje, dan speelt deze idee telkens op: "Daar zijn toch geen woorden voor!" En meteen daar achteraan: "Maar Stijn zou ons elke dag opnieuw in acht korte versregels met de rauwe realiteit confronteren. Hij zou doorzien hebben wat wij niet zien, verantwoordelijkheden aankaarten en iedere keer weer moed scheppen en delen..." Je wordt gemist, Stijn. Dus herlas ik de teksten op deze collage bijna dagelijks. Ik nam er de tijd voor, want die had ik. In Poppel, opnieuw bij de vijvers achter 't IJsvogeltje. Het natuurhuisje waar we nu al voor de vierde keer een zalige week mochten vertoeven. Wat begon met eens proberen in januari 2021 (zie 005 & 006) werd, zij het in stille modus, herhaald in mei (029). Werden daar nog te weinig woorden aan gespendeerd dan was het voor de derde passage helemaal "Silence is Golden". Geen verslag te vinden. Niks te melden? Schande, want kijk wat me bij de vierde keer Poppel te beurt viel. Zes dagen, zes keer prijs. Het mooie van de eenvoud. Heb een serieuze selectie moeten maken uit de tientallen prenten. Ochtend, middag, avond: allemaal vanop 'ons' terras...
Tijdens deze 'zalige week' bij Ann en Leo ging het in Oekraïne van kwaad naar erger. En erger gaat het worden met Psycho Poetin. Nu de Corona-storm schijnbaar lijkt uitgewoed (hopelijk!) kunnen we ons opmaken voor een geheel andere planning. Opvang vluchtelingen, brandstofprijzen, inflaties en algemene prijsstijgingen. Er valt veel te vertellen en aan mekaar te knopen, maar in drukke tijden floreert onder dat mom bij mij telkens die herkenbare vorm van uitstelgedrag. Waar moest ik beginnen? Teveel invalshoeken? Keuzes maken, en niet waar maar wanneer. Nu dus. 't Is bij deze gebeurd en ik ben blij dat Poppel - Hoofdstuk 4 aan bod is gekomen. Het was een fijne Krokusvakantie die nog een extra slotmoment in petto had: een eerste circusbezoek met 'de klein van ons klein'. Misschien vertel ik daar later wel iets over. Nu gaat La Pola alvast checken wanneer Poppel 5.0 op het programma mag komen...
Genoten van je herneming! Prachtig zicht vanop het terras ook! 🤩
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor een heerlijk, eerlijk beeld . Ondanks ons hopen op beterschap hangt er een rare toekomst in de lucht. Think positive.
BeantwoordenVerwijderenVoorlopig het meest Poppel-aire artikel op deze blog in 2022 ;-)
BeantwoordenVerwijderen