083. So be it!

HET IS AFKICKEN geblazen. En echt serieus deze keer. Het eeuwig jongenshart, de bloemlezing uit de 67 zwart-rode dagboekschriftjes van Bram Vermeulen heeft hier een stempel gedrukt op de voorbije maand. Zoals ik eerder al schreef: het was bij momenten zwaar labeur, maar zeer de moeite waard. En sporen nagelaten. Losse fragmenten herlezen, gedichten, aankomende liederteksten, muziek tussendoor. Alles in het teken van, want ik wilde er echt wel helemaal doorheen. Dat het mij tijd gekost heeft en dus een en ander op de iets langere baan werd geschoven? So be it! Komt minstens 100 keer voor in dit boek. Hoe dikwijls gebruikte Bram dit stopzinnetje dan wel in al zijn 67 dagboekdelen? Uit de teksten kies ik een paar fragmenten 'voor altijd'

De slotregels uit "voor eeuwig", zijn laatste 'liefdes'gedicht in het op een na laatste fragment in zijn 67ste dagboek. 

Het allerlaatste gaat over 'patience'...  vrijdag 3 september 2004, San Dalmazio - Toscane 

Bram Vermeulen sterft die nacht in zijn slaap aan een hartstilstand. 

Weet dan dat er afgelopen weekend mooie momenten waren in Mechelen. Samen wandelen bij het Tivoli kasteel, de kinderboerderij, de speeltuin en het terras. De tuttenboom, samen dansen onder de boomhut van Kadodder, mooie konijnen, knappe kippen en stoere hanen en een héél groot varken. Spelen in het zand, op de schommel, in de kleutertrein, op de wip, stokken rapen. Op het terras: een warme chocomel graag. Ne gewone? Hebt u ook 'speciale' dan? Paar keuzes die niet de mijne zijn. Doe maar gewoon, jongen. Er was ook nog 'Choco Chili', zei Leen, die stond niet meer op de kaart. Maar die wilde zij voor mij nog wel maken. Zalige verrassing, lekker man. Als iemand ooit -op een kil moment- achter het Tivoli kasteel op dat terras moest terecht komen. Merci Leen voor deze extra verwennerij. Heerlijk, pittig, strong. So be it!