081. Houtave 4.0

GAAN WE DAN. Januari van de kalender gescheurd. Februari van start, en let op want het gaat snel. Voor we het doorhebben zit die 'korte' er ook op. Om de eerste overgang te verteren hebben we ons nog maar eens binnenlands verplaatst. Goede gewoonte is dat, ontstaan in coronatijden: weekje weg in eigen land. Prima ervaringen, ontdekkingen dichtbij huis, rust en kalmte. De vakantiestudio van Sophie en Frederic in Houtave leek ons de ideale plek om 2022 'korte break'-gewijs in te zetten. Het PatchworkAtelier -annex vakantieverblijf- werd ondertussen een stellige zekerheid, een absolute vastigheid, een meer dan zeker weten dat het goed wordt: Houtave is deel van ons leven geworden. Zijn nu aan de vierde passage toe. Zeker niet de laatste. En dat het ook nu weer in orde was maken de beelden hierboven wel duidelijk. Om te beginnen even dit: weersvoorspellingen neem je best met een korrel zout, aan onze kust met een kilo zeezoutkristallen. Het komt neer op gissen en zich (bij regelmaat?) vergissen. Volgens Frank & co hadden we een serie barre dagen voor de boeg met veel wind, regen, ongezellige temperaturen en overwegend zware bewolking. Onze ervaring was anders: af en toe een miezerige bui, een dag strakke wind, een meer dan acceptabele passage van voorjaarsstorm Corrie en voor de rest prima wandelweer met best aangename temperaturen. Goed voor een zonnige wandeling met behoorlijk wat wind op dag één in de Uitkerkse Polder. Een polder waar aan gewerkt wordt. De natuur een handje toesteken? Dag twee bracht ons in Brugge, Zeebrugge met zijn zonovergoten kustlijn en in het havengebied aldaar tot bij de restauratiewerken aan ASKOY II, het schip waarmee Jacques Brel zijn laatste grote reis naar de Markiezeneilanden maakte. Ontmoeting met Piet Wittewrongel, die samen met zijn broer Staf de romp van het yacht wist op te sporen en na veel omzwervingen en straffe verhalen, na een tussenstop op de scheepswerven van Rupelmonde,  een plaats vond op Zeebrugse bodem waar nu hard aan de wederopbouw wordt gewerkt. Het enthousiasme spat eraf, Antwerp Sail 2022 is hun doel. Merci Roger om ons hier naartoe te leiden. Maandag passeerde 'Corrie' en wilde ik wel eens met eigen ogen zien hoe het er dan aan toe gaat voor de kust. De duinen over, boven met gesloten ogen het zandstralen trotseren en beneden de schuimende golven portretteren. Hoorde later dat we hier maar een afgezwakte versie te verwerken kregen. En inderdaad, iets verder het binnenland in viel alles best mee. De twee volgende dagen leken wat op elkaar: aangekondigde regen beperkte zich tot wat ochtendlijk miezeren en verder was de zon grotendeels van de partij. Wandelen in natuurgebied De Hoge Dijken in Oudenburg, en daarna een kijkje nemen bij de romaanse Sint-Eligiuskerk in Ettelgem. Bijzonder is ook het oude en overvolle kerkhof waar nu dringend ruimte moet gemaakt worden. Wat een verhalen. Afsluiten deden we vandaag met een bezoek aan Damme. Doods, leeg, stil maar dus ook genietbaar. Rustig een rondje langs de vestingen van de boekenstad, de oude straten doorlopen, bezienswaardigheden gesloten dus langs de buitenkant bewonderen. En misschien ooit nog wel eens teruggaan om Uylenspiegel te groeten. 

Het was wederom een meer dan fijn verblijf met niet te vergeten de dagelijkse uurtjes sauna. Heerlijk relaxen, weg van de wereld, wij alleen in de barrel. En zweten maar. Merci Sophie en Frederic voor alles. Volgende keer laat ik mij niet meer vangen aan de (ver)gissingen van de weermannen en/of -vrouwen: dan brengen we opnieuw de fietsen mee. Weer of geen weer. Morgen pakken we in en gaat de rit, allicht via het gebruikelijke aanschuiven aan de Kennedytunnel, naar huis toe. Naar ònze polder. Maar ooit staan wij hier terug. Tot dan.