078. Verloren?

WIE DRIEKONINGEN ZEGT weet dat daar in 't Antwerps(e) een eerste maandag op volgt die naar aloude gewoonte als verloren mag worden beschouwd. Havenarbeiders die hun laatste cent verbrasten en geen geld meer overhielden voor 'die van ons' om brood te kopen voor de kinderen... enz, enz, enz. Wij 'vieren' dat nog steeds met worstenbrood en appelbollen. Aangezien we matigheid ondertussen hoog in het vaandel voeren gaat het bij ons om 'een' worstenbrood en/of 'een' appelbol. Daarmee zijn onze respectieve buikjes tegenwoordig al goed gevuld. Dat deze dag evenzo traditioneel het einde van de feestperiode betekent en het signaal om 'de lichtjes' en andere versieringen op te bergen mag meteen ook duidelijk zijn. Tradities worden gerespecteerd, zolang ze de na te streven economische meerwaarde van het randgebeuren maar niet in de weg staan. Dus toch nog een beetje rekken om de soldenperiode wat extra kleur te geven? 

Over meerwaarde gesproken. Als ik de twee afleveringen van de Raymond Goethals-docu heb kunnen binchen op de hometrainer (Merci Dirk Abrams!),  Freddy 'Queen' Mercury-The Final Act in alle rust heb kunnen bekijken vanuit m'n luie zetel, in Het Eeuwig Jongenshart doorheen de dagboeken van Bram Vermeulen mag ploegen (Merci Bie, 'onzen' Bram & Anke voor dit schitterend cadeau!!), mezelf daarbij tracteer op zijn muziek, cd's en zelf gecombineerde Spotify-playlist 'Bram & KF'... als ik dit allemaal al mocht ontvangen, is er dan nog plaats voor meerwaarde? Voor een stil moment, de tuinvogels die de weg naar de voederpakketjes gevonden hebben, die ene roodborst die telkens weer fier komt poseren vlak voor het keukenraam. Dat maakt van mij een tevreden mens, en laat dan al de praktische rompslomp maar op me afkomen. Het moet niet allemaal perfect zijn, als er maar balans is. Als ik het evenwicht maar in het vizier houd. Adem in, adem uit.... hoezo verloren?