DE PLATANEN GEVEN het ritme aan. Week na week verliezen onze schaduwbrengers steeds sneller hun prachtige grote bladeren. Bruin knisperend droog tuimelen ze vantussen hun takkenparasol op het najaarsgazon. Met de opschuivende klimaatzones komen deze Provençaalse bomen ook stilaan in een vertrouwde omgeving terecht. Polder of geen polder, ze doen het wel en volgen de hinkstapsprongen van de seizoenen zo goed mogelijk. Zeker als de herfst op komst is kan je er de klok op gelijk zetten. Geduldig wachten tot het laatste blad gevallen is en dan eigenhandig het "dak" fatsoeneren. Dat is jaar na jaar de bedoeling, zolang het me blijft lukken welteverstaan. De ten hemel uitschietende takken moeten eraf, daarna door de hakselaar en uiteindelijk uitgestrooid onder de haagboorden of achter het tuinhuis. Jaar na jaar na jaar opnieuw. Polo heeft werk aan de winkel. En ook tijd, alle tijd. Hoewel: niet altijd. Of toch, maar dan worden er prioriteiten gesteld. Dan maak ik bijvoorbeeld tijd voor de 'pluk'. We gaan bij regelmaat op verkenning. Eerst vruchteloos, we weten dat we te vroeg zijn. Maar toch. Paar dagen later nog steeds licht ontgoocheld, hoewel de stemming richting het hoopvolle evolueert. En dan komt het eraan: het moment waarop we niet meer doorheen de Polder kunnen struinen zonder op de door ons gekende plaatsen te blijven 'hangen'. Aan de struiken, tussen de brandnetels, om van de hoogste takken de rijpe braambessen te plukken. Een handvol 'oogst'. Om ter plekke te nuttigen. Lekker!! Onze wandelingen tellen evenveel stappen, maar nemen twee keer meer tijd in beslag. Daar nog een, en hier, oh... en kijk ginder een dikke 'tros' bij elkaar. Maar zo hoog, zo ver, en toch ga ik er tussen: tintelende brandnetels en schurende braambesdoornen houden me niet tegen. Die neem ik er met een donker-paarse glimlach bij. En als we dan uiteindelijk toch thuis geraakt zijn: tijd voor de tuin van onze buren. Die hebben hun pand verlaten en zijn nog eens op vakantie vertrokken. En wij? Wij zorgen voor huis en tuin. Met de dwingende opdracht om de frambozen tussentijds te plukken. Niet laten hangen, dan worden ze slecht. Niet veel, geen massa, maar elke dag een handvol puur geluk. Ook lekker!!! Frambozen en braambessen op het menu. Fram-bozen en braam-bezen? Boze bezen...
Reacties
Een reactie posten