045. 10 and counting

MIJN EERSTE PENSIOENDAG... tien jaar geleden! De tijd vliegt. Zwaar onderschat en een duidelijk achterhaald statement. Correctie dus:  de tijd raast als een bolide naar de uitgang. Geen idee hoe ver die nog voor me uit ligt, maar dat het die richting uitgaat staat vast. Het zijn al tien bijzondere jaren geweest, met hoogte- en dieptepunten, met drukke en rustige periodes, met uit en thuis, met 'van nu en straks'. Tien jaar met weinig moeten en veel langer uitslapen, met gelukkig nog heel wat kunnen en stilaan 't een en 't ander loslaten. Een eerste decennium op non-actief, op rust gesteld, met pensioen. Veel tijd voor hobby's: lezen, fietsen, schilderen, wandelen, schrijven... tijd om dingen te (her-)ontdekken. Zoals het konijn van Ludwig Wittgenstein. Of was het toch een eend? Dat je op verschillende manieren naar de werkelijkheid kan kijken en dat zoiets je eigen interpretatie van leven en gebeurtenissen kleurt. Dat 'kleuren' heb ik er op eigen houtje aan toegevoegd. Kan dit? Misschien heeft ook J.C. hier wel aan de mosterd gezeten: "Ellek nadeel heb ze voordeel." En dat een gekleurde kijk op het leven tot de meest uiteenlopende gevolgtrekkingen, resultaten en acties kan leiden. Zo zie ik dat mijn vervanginkomen / pensioenuitkering vanaf deze maand weer met 2% omhoog gaat. De spilindex, weet u wel. Laat me dit extraatje dan maar gebruiken voor een goed doel. Een donatie aan vzw Boven de Wolken.  De organisatie die sterrenkindjes fotografeert en ouders daarmee waardevolle herinneringen schenkt aan hun overleden baby verkeert in zware financiële problemen. Door de Coronatijden zijn vele steunacties opgeschort en is hun reserve opgedroogd. Weet hoe belangrijk dit initiatief kan zijn in het leven van treurende ouders. Steunen dus. Op een andere manier naar het geldgewin gekeken. En ja, zo'n donatie: ook een idee voor jullie? Eend of konijn? Maakt niet uit, als je maar geen tien jaar wacht. Met warme aandrang,

de 'sterrenpeter' van Niké