030. Hier issem trug

NA DRIE WEKEN het gevoel krijgen om er weer tegenaan te willen en kunnen gaan. Het geeft de burger moed. De batterijen lijken voldoende opgeladen, klaar om opnieuw bij tussenpozen een blogsel te plegen. Had ondertussen een lijstje aangemaakt van mogelijke onderwerpen. Dat bleek te lang, en dus diende er danig gesnoeid. Snoeien in de lijst, maar ook in de tuin. Deze week in twee episodes en later nog een paar: de ligusterhaag-saga. Een jaarlijks in tweevoud weerkerende test voor mijn mentale en fysieke paraatheid: eentje vóór en eentje ná de zomer. Het gaat deze keer om een scharnierpunt: de laatste snoeibeurt vóór en de eerste ná mijn 70ste verjaardag. Zou er een verschil merkbaar zijn? We worden allebei ouder: de haag en ikzelf, dus lijkt het me een eerlijke strijd. Oh ja, en we hebben beiden alle tijd van de wereld. De haag gaat niet lopen en voor mij maakt een sessie min of meer ook niet uit. Tijd zat, als de natuurlijke tuinomheining maar netjes getrimd is. De pre-zomerse hitte maakt de klus niet eenvoudiger, wel uitdagender. Voldoende vocht opnemen en op tijd de nodige rust inlassen. Dit houdt mij momenteel bezig en aan de gang. 't Is eens iets anders dan vakantie. De twee juni-weken in het Franse zuiden werden gecanceld en dus ook geen bezoek aan Kaleidoscope, een expo in Bargème voor het 25-jarig jubileum van Elsa Sculpteur. Het boek met een overzicht van haar recent werk kwam dan maar met de post: snel en in perfecte staat. Puur genot om deze verzameling van woord en beeld op een zomers terras door te nemen. Sluit mooi aan bij de leeservaringen van de laatste weken: drie boeken die het vermelden waard zijn, maar da's voor een volgende keer.