014. Lanaken

HET ZIT EROP. Februari - zo goed als! Maar ook onze tweede 'maandelijkse' uitstap van 2021. In deze aanslepende Corona-tijden haalt La Pola organisatorisch hoge scores. Haar initiatief kwam hier al eerder aan bod, sinds september vorig jaar. Elke maand er even tussenuit in eigen land. En dus nu in februari: naar Lanaken. Veel verder kan je niet in horizontaal oostelijke lijn doorheen Limburg. Toffe logeerplek: een gerestaureerde watermolen met bijgebouwen. Wel 'geschakeld' verblijf, dus met andere gasten. Ons 'huisje' bleek zéér ruim, en tiptop in orde. Terras met zicht op de vijver en de schapen. Vrije loop. Barrelsauna, zelf met hout te stoken. In samenspraak met de andere gasten. Niet veel kandidaten, heb er dus uitgebreid van genoten. Rustige omgeving. Op een steenworp van het Pietersembos, zalig stille wandelroutes. Pietersheim en Waterburcht. Beetje overroepen vind ik. Maar dat er een ferme schildpad in de vijver huist was dan weer niet aangekondigd. Mijn verrassing was groot toen ik hem 's avonds bij de selectieronde op een foto met een waterhoen aantrof. Bij de opname alleen aandacht gehad voor de pose van het waterkieken? Fauna surprise. Er was ook een wandeling op de Mechelse Heide ingepland. Midweek, heerlijke rust. Zeer afwissend wandelen met knappe vergezichten. Het trappenlopen bij de start leverde later uitkijk over de oude 'schachtbokken' op de mijnsite van Eisden en de terrils bij Waterschei. Ooit ga ik dat alles eens van dichtbij bekijken. Lijkt me boeiend.

Bij aanvang van onze 'escape'-week waren de meteorologische vooruitzichten dermate gunstig dat we de fietsen ook maar meegenomen hebben. Al goed: het weer was schitterend en de fietsknooppunt-opportuniteiten in de buurt prima. Een eerste rit met wat planologische haperingen op het einde niet te na gesproken. Ook in Lanaken zitten de wegenwerkers niet stil. Dat dan hier en daar de gepaste omleidingsbordjes ontbreken moesten we er maar bijnemen. We waren tenslotte nog steeds op Belgisch grondgebied... Maar fietsen langs het water is hier top. Kanaal, vaart of Maas: het maakt niet uit. Lekker vlak bollen. Richting Zutendaal is dan weer heel andere koek: beestig hellend parcours tussen 62 en 63. Hier komt de klasse van de reisleidster boven drijven: zowel zondag als dinsdag zit deze strook in het parcours en twee keer in de juiste bergaf-richting. De rest lag licht hellend verdeeld over de omloop. Een andere 'straffe stoot' was het inlassen van de Duivelsberg in de rit langs Maasmechelen-Opgrimbie. La Pola wilde zich eens smijten. Het was een pittige klim maar de beloning was navenant: een prachtig uitzicht over bossen, hei en veen. Schitterend. U leest het goed: Polo was weer enthousiast over en dankbaar voor de organisatie. En er is goed nieuws: voor maart en april werd gisteren geboekt. Laat maar komen, nog altijd Vlaanderen vakantieland. Naast het fietsen, wandelen en saunabaden kunnen we er misschien nog enkele al dan niet culturele bezoeken aan toevoegen. En tijd voorzien om te lezen. Nieuwe boeken. Voorlopig is Machiavelli nog steeds van de partij. Wat een kanjer!! Merci Anke voor het geschenk. Merci Tinneke Beeckman voor het schrijven van de analyse en bespiegeling. Merci Niccolò voor 'Il Principe' en 'Discorsi'.