090. Geluk bestaat

EEN BOEK OM blij van te worden. Een schrijver wiens werk lezen mij telkens weer instant gelukkig maakt: Paolo Cognetti. Eenvoudige verhalen, sobere zinsbouw, treffende woordkeuze. Zijn ingehouden vertelritme brengt rust. De natuur en de mensen, relaties en vriendschappen doorheen levenspaden die mekaar meestal in stilte kruisen. Dingen die ertoe doen en tegelijk van eenvoud doortrokken zijn. En steeds weer die bergen, ook in Het geluk van de wolf. 36 korte hoofdstukken. Ieder op zich te lezen als een kortverhaal. Een boek vol meesterlijke tekstgerechten van een  Italiaanse ***** -chef.  Tegelijk op magistrale wijze verweven tot een doorlopende kroniek van het bergleven. Van (zijn kijk op) het leven van de mensen als ze in de bergen zijn, van de dieren, van de bomen. En de bergen. De bergen die er altijd zijn, de bomen die zich niet kunnen verplaatsen tot ze sterven, de koeien die seizoensgewijs op en af de bergen leven, de wolf die zijn geluk steeds elders zoekt, de mensen die daarvan dromen. Om als de wolf te zoeken, als de bomen op één plek te leven of er als de bergen altijd te zijn. In een laatste niet-genummerd hoofdstuk lees ik over de dromen van Gemma, Babette, Santorso, Silvia en Fausto: "Al deze dromen maakten net zozeer deel uit van het landschap van Fontana Fredda als de wind, de verwoeste bossen, de stapels onverkochte stammen, ... Fontana Fredda bestond in gelijke mate uit werkelijkheid en verlangen... En rondom heb je de bergen die bij het ontwaken nog steeds zouden bestaan." Het geluk om hier te zijn. Om nú te zijn en blij om dat te kunnen lezen. Een absolute aanrader voor wie in onze zotte wereld even tot rust wil komen. Geef het wat tijd en een plek. Geluk bestaat.