118. Een paar "speciallekes"

ZOU HET HOOFD met daarin een weinig verstand het uiteindelijk toch een keer kunnen halen van de "drive"? We zijn een week verder sinds m'n tweede cardiaal debacle en tot hiertoe heb ik me nog niet aan enige vorm van overdreven fysieke inspanning bezondigd. Even op de fiets naar de apotheek en pas twee dagen later een volgend ritje om wat kleine inkopen te doen. Geen druk, het moet al zeker niet vooruit gaan als voorheen. Dan vraag ik me wel eens af of dat niet té voorzichtig is. Maar neen, hou het maar rustig jongen. Voorlopig blijft de tikker gesmeerd lopen en dat wil ik zo houden tot de eerstvolgende controle. En daarna ook nog, zo lang mogelijk. Ik hoor dan wel hoe de zaken erbij staan en wat de mogelijke verdere stappen zullen zijn. Maar ondertussen blijft het op lijfelijk vlak bij strikt gedoseerde inspanningen.  Wel staan er nog enkele afspraakjes op het programma en wat lezen betreft mag het ook terug wat meer zijn...

Soms zijn het kanjers van boeken, meeslepende meesterwerken, uit de hemel geplukte klassiekers, moeilijk te verteren historisch leesvoer. Soms aanraders, af en toe een tegenvaller, maar meestal meer dan genietbare lectuur. Daar zit mijn aanhoudende leeshonger natuurlijk voor iets tussen, moet ik ootmoedig toegeven.  De drie die nu aan bod komen reken ik dan weer bij de "speciallekes". Zij zorgen op het juiste moment voor de nodige afleiding. Alle drie op aangeven van mijn naaste familie. Waarvoor uiteraard 'dank'. 

Dorst van Amélie Nothomb zat tussen de uitleenboeken van vrouwlief. Een regelmatig bibliotheek bezoeker die op tussentijdse basis al eens een suggestieve voorzet geeft. Deze keer had ik dus prijs. De auteur was mij onbekend. Schande? Een mens kan niet alles weten, maar na het lezen van dit bijzonder werkje ga ik haar vast niet meer vergeten. Je moet het maar doen: in de huid van Jezus kruipen, het historische paasweekend door zijn ogen herbekijken en samen met hem opvattingen en geschiedenis in één vlotte beweging herschrijven. 'Een aangrijpende en psychologische 'monologue intérieur' die Nothomb zonder enige vrees of schaamte naar haar hand zet. De kracht van fictie in al haar glorie' (hebban.nl) Prachtig, sterk, aanrader,  een "specialleke". Benieuwd wat ze zo nogal geschreven heeft...

Before the coffee gets cold  van Toshikazu Kawaguchi kwam tot mij via zoon Bram. Hij liet het boek al een tijdje quasi achteloos rondslingeren in huis, met af en toe een hint: "Mooi boek, zou dat niks voor jou zijn?" Ben er na enige aarzeling aan begonnen en ja, het was/is iets voor mij.  Met lichte overmoed heb ik de engelse versie gelezen en wil nu ook wel eens een nederlandse vertaling ter hand nemen. Het origineel laat ik liever aan mij voorbij gaan. Had ooit wel al enkele romans van Japanse auteurs gelezen en was geraakt door de typische traagheid, leegte en herhaling van minimale thema's die toch steeds weer in een boeiende verhaallijn uitmonden. Ook nu weer, met daar bovenop het intrigerende 'reizen door de tijd'. Gebonden aan een plek: slechts vanop één bepaalde stoel in een klein cafeetje, met één tas koffie om de tijd te meten. Teruggaan naar een gekozen moment om het hoe en wat van toen opnieuw te zien, te voelen, te beleven. Hoe is het nù zover kunnen komen? En dat kan niet meer veranderd worden. Ook niet 'voordat de koffie koud wordt'. Of naar de toekomst hoppen om te zien wat er ons of anderen te wachten staat. En ook daarin kunnen eventuele wijzigingen in het huidig gedrag geen verandering brengen. Wederom mag de koffie niet koud worden voor de tas leeg is. Een heel speciaal "specialleke"! Voor wie goesting moest krijgen: vier aparte momenten die met elkaar verbonden zijn door de rol die de hoofdpersonages in elk van deze scènes spelen. Binnenkort nog eens lezen? 

10 minuten 38 seconden...   van Elif Shafak. Tot slot een boek uit de kast van La Pola, ooit gekregen van haar kleindochter -Merci Joke!!- en nu getipt voor de leeslijst van heer Polo. Weer iets anders, wat een insteek en zo bijzonder. Moet er m'n tijd nog voor nemen en heb dus momenteel geen totaalindruk, maar verder lezen ga ik zeker doen. Rauw realistisch, met toetsen van positivisme, maar vooral veel sociale mistoestanden in een grensoverschrijdende samenleving. Het minste wat ik ervan kan zeggen: ook dit is een "specialleke" !! En dus "drie op een rij"...