170. Hoe klein ook 'groots' kan zijn

'HET HEELAL' WOOG dus zwaarder dan verwacht. Het is ook groter dan gedacht. Heb ik dit boek de eerste keer wel helemaal doorgelezen?! De tweede poging draaide alleszins uit op een 'rechtse hoek' van Stephen H. en Polo hing in de wetenschappelijk lecturale touwen. Het zat er deze keer blijkbaar niet in. Opgave na 70 bladzijden en compleet gemiste focus. Tussen de kleine alternatieven op de boekenplank van het "Buitenshuis" in Lage Mierde (zie collage bij #169) vond ik Het water komt van Rutger Bregman. Net wat ik nodig had. Hij benadert de onderwerpen op een heldere manier en levert zeer toegankelijk leesmateriaal. Ook dit mini boekje was er zo een. Heel vlot uitgelezen én de boodschap begrepen. Dat zette me bij thuiskomst terug op het goede spoor. Uit m'n rugzakje (want écht, daar hadden die de ganse trip ingezeten!) haalde ik bovenstaande drie. Om te herlezen, en deze keer zou het lukken. 

Eerst kwam de heer Bregman zelf opnieuw aan bod. Daar had ik het volste vertrouwen in en dat werd  ook na lezing van Wat maakt een verzetsheld? niet beschaamd. In net 60 kleine pagina's maken we kennis met het oorlogsleven van Arnold Douwes. Van klein verzet naar groot. Hij hielp Joodse mensen onderduiken in Nederland en zette een hele organisatie op poten. Vooral door zijn landgenoten erop aan te spreken. Zeer de moeite waard om te lezen. Ook deze typische Bregman-quote blijft me bij: "Misschien gaat het er niet om wie we zijn, maar wie we kunnen worden. Je doet niet het goede omdat je een goed mens bent, je wordt een goed mens door het goede te doen."

In het zog van Bregman liet ik Paolo Giordano de 're-re-re-read' passeren. In tijden van besmetting of hoe hij in Italië tegen de opstartende corona-epidemie. Dit kleinood kwam in deze blog al eerder ter sprake. De romanschrijver met wetenschappelijke achtergrond geeft een glasheldere analyse van wat we (willen) weten en toen vooral nog niet wisten. Dat doet hij hier in 80 minuscule pagina's. Wat het gaat worden weet hij niet, kan hij ook niet weten. Wel komen er bij regelmaat voorzetten om eens goed over na te denken. Zoals zijn afsluiter: "...we kunnen er ook naar streven om zin te geven aan deze besmetting. Om deze tijd beter te gebruiken, hem te benutten om te bedenken wat we in normale omstandigheden niet kunnen bedenken: hoe we hier gekomen zijn, hoe we de draad weer op willen pakken..."

Daarna was het tijd voor Dimitri Verhulst. In weerwil van de woorden ook ten tweede male. Fictie van een woordkunstenaar die zijn eigen humor opvoert en er ook nog eens een ironische saus over legt. Zijn taalgebruik vol nieuwe vindsels is al even verrassend als zijn personnages en hun gefingeerde belevenissen. En toch leunt het aan bij wat ons dagdagelijks 'zou' kunnen overkomen. Zomaar... "Straks komen ze me halen. Ik voel het, ik weet het, en het kan me weinig schelen."  Om de 85 pagina's mee aan te vangen én af te sluiten. Kleine boekjes, grootse leeservaringen. 

Ondertussen hebben de Belgian Cats 'zomaar' het Europees kampioenschap basketbal voor vrouwen gewonnen. Zeker een grootse prestatie voor 'little Belgium'! Gefeliciteerd!!! Hoe klein ook 'groots' kan zijn...