HET EINDE VAN het EK Atletiek en de start van La Vuelta sluiten dit jaar perfect bij elkaar aan, en dan zeker de televisie-uitzendingen ervan. In de periode dat tante Corona en nonkel Covid ons met hun bezoek ambeteren, in quarantaine dwingen en periodisch aan het bed kluisteren kan ik mij geen betere ontspanning dromen dan af en toe een 'loos' momentje voor het scherm. Op die manier valt een en ander dan toch nog op het goede moment in de juiste plooi. Het had veel erger gekund. Covid-19 is niet zomaar een griepje, maar gelijkenissen zijn er wel. En dan al zeker over een grote tijdspanne heen. "Griep, zei 'ons Moeke' vroeger, dan moet ge veel rusten, hete thee drinken, op tijd nen aspro tegen de koorts en de pijn pakken en... veel rusten" Ben, haar wijze woorden indachtig, trouw gebleven aan die goede raad en heb veel van m'n hersteltijd in horizontale positie en dan vooral nog in bed doorgebracht. Wat vroeger goed voor me was heeft blijkbaar ook nu geholpen: het gaat alweer veel beter met deze jongen. Geraak er stilaan weer bovenop, net op tijd om de nieuwe warmte-opstoot - die ondertussen ook alweer z'n einde nadert, wat gaat het snel! - te trotseren. Hoewel, onze gevederde en luidkeels KuuKeLeKuurende buren van vorige week indachtig, ga ik hier nog niet te hoog van de toren en al zeker niet te snel victorie kraaien. Ik weet dat het weinig te betekenen heeft in deze, maar als ervaringsdeskundige op het vlak van grieptoestanden denk ik redelijk te kunnen meepraten als het gaat over koorts, al dan niet met rillingen, hoofd- en spierpijnen, hoest en snotneuzen. Wel, het viel allemaal goed mee. Van alles wat, het een wat heviger en/of halsstarriger dan het andere, maar in een gezapig tempo en bij de nodige rust verdwijnen de tekenen een voor een van de radar. Nog enkele dagen te gaan, maar het lukt wel. En dan nu de heropbouw. Want een beetje slap word je er wel van, en dat willen we niet zo laten. Ook deze 70-plussers willen opnieuw fit naar buiten kunnen. Buikspieroefeningen staan al terug op het menu. Een serie minder, iets kortere reeksen, wat lagere belasting... met andere woorden: een aangepast dieet. Om in beweging te blijven schakelen we wandelrondjes binnen onze tuin in. Lukt goed: beginnen met één, rust, twee, rust, drie rondjes na mekaar. Paar keer herhalen in de loop van de dag. Dat wordt daags nadien een blokje van 10 en tegen de avond nog eentje van 15 minuten. De oud-leraar LO wordt wakker en ontmoet voorwaar de conditietrainer in mij, ze kunnen het goed met elkaar vinden. Ze zouden zomaar met 'tante' en 'nonkel' een kaartje kunnen leggen en tussendoor het hele coronagebeuren de revue laten passeren. Ik ga ervan uit dat de beschermende werking van mijn laatste vaccinportie, die ik ruim een half jaar geleden toegediend kreeg, is uitgewerkt. Maar het temperend effect op de symptomen is er nog wel en heeft voor een mild ziektebeeld gezorgd. Van een meevaller gesproken. De 'nonkel' deelt... klaveren troef... ik vraag... m'n alter ego gaat mee. Nog ne meevaller!
En wat de tekeningen bovenaan deze bijdrage betreft: de eend en/of het konijn van Wittgenstein hebben allebei een eigen reden van bestaan, volgens het kijken en/of zien van de toeschouwer. Er zijn mogelijks meerdere waarheden, tot ieder de zijne aan toe zelfs. Hoe kijk je tegen iets of iemand aan? En daarbij de intrigerende combinaties van portretschetsen: frontaal en profiel, met linker én rechter in één. Wat worden daar de bepalende lijnen in? Geen aparte beelden maar een totaalindruk. Heel bijzonder eindwerk 'tekenen' aan de kunstacademie van Hoboken. Een samenspel van dit alles bepaalt mijn beleven van het huidige tijdsgewricht, pandemische evolutie en bijhorende maatregelen incluis. Ieder z'n kijk, ieder z'n zeg, alleen complottheorieën zijn aan mij niet besteed. 't Is maar dat ge't weet...
Reacties
Een reactie posten