103. Highstreet Blues

TIJDENS ONS VERBLIJF op Kromven stond ook een bezoek aan de 'stad' Hoogstraten op het programma. We startten de wandeling bij 'ons Katrien', de kathedraal van de Kempen oftewel de Sint-Katharinakerk aan de Vrijheid.  Goed om weten dat ze er staat, maar was niet het echte doel van onze uitstap. Iets verderop een tweede kerk en die bezoeken we wel. Sint-Jan-Evangelist, de kerk van het lokale begijnhof. De moeite waard en behoorlijk fotogeniek. Mooi gerestaureerd, netjes afgewerkt, tot en met een heuse maquette van het begijnhof zelf. Schitterende glasramen, en kijk... daar staat mijn eigenste patroonheilige toch wel tussen: Sint-Marcus-Evangelist. Die mag niet ontbreken in de collage. Het begijnhof zelf, zoals de meeste in hun soort, is een ware oase van rust. Niets te merken van de aanpalende hoofdbaan met druk doorgaand verkeer. Zalig slenteren doorheen het witte begijnhofcomplex dat na de grote restauratiewerken sinds 1997 weer helemaal bewoond is. Neen, niet meer door begijnen. De laatste verliet het hof in 1972. 't Zijn ondertussen heel andere tijden, maar rustig is het er zeker gebleven. En dan wandelen we verder rond de stad, de velden door. Van ver zien we 'ons Katrien' hoog boven de rest van Hoogstraten uittorenen. Majestueus gebouw. We lopen ondertussen door de Molenstraat, en die heeft haar naam niet gestolen. Een windmolen en een watermolen, allebei in goede staat. Bezoeken kan niet vandaag, maar onze interesse wordt wel gewekt bij de watermolen. Aan de brug over de Mark, waar La Pola uit gewoonte een dubbelportret laat maken: zij en hare Mar(re)k... Langs deze rivier bevinden zich van Merksplas tot Breda 21 'poosplaatsen' waar een in steen gebeiteld gedicht op de voorbijganger ligt te wachten. Wij passeerden en hielden halt bij een conterfeitsel van Guido Belcanto. Voorwaar een mooie droom, al zeg ik het zelf. 

We draaien terug de bebouwde kom in en moeten nu gewoon een heel eind rechtdoor tot bij de geparkeerde auto. Er gaat een belletje rinkelen. Hier moeten ergens J&J gewoond hebben, maar geen idee waar. Wel in deze buurt, maar deze straat? Ooit hebben we elkaar leren kennen tijdens een vakantie. Zomer 1976? Een bloedhete, maar dat geheel terzijde. We gingen een aantal jaren heen en weer op bezoek/visite, stilaan wat minder frekwent en dan ineens niet meer. Begin jaren '80, over en out. Zomaar, net zoals we mekaar zomaar getroffen hadden. En nu dan, waar zouden zij nu vertoeven? De vraag blijft hangen, het begint te kriebelen. Hoe heetten de kinderen alweer? Terug 'thuis' in ons Kromven en na het avondeten: we gaan zoeken, googelen, op facebook zoeken. Met de namen van de kinderen, meer kans? Kom terecht bij een nummer van de Hoogstraatse maand, januari 2018. De jongste woont in de buurt van San Francisco. Met wat bijkomende details uit het skype-interview van toen vind ik hem op facebook. Messenger moet zijn werk doen. Ondertussen op een ander tabblad denk ik via 1207.be de oudste terug te vinden. C.J. - Hoogstraten: telefoonnummer en adres. Met die gegevens terug naar facebook, en ja ik denk dat het klopt. Messenger. En deze keer vrijwel direct contact. Bingo! Ja, het gaat goed met vader en moeder. Denk zelfs dat ze blij gaan zijn mochten jullie tijd hebben voor een bezoekje. Adres en telefoonnummer, en nog een tijdje gezellig chatten. De volgende ochtend, niet te vroeg, waag ik een telefoontje. Alles klopt, blij wederhoren, en natuurlijk willen we afspreken. Zelfde dag nog, in de namiddag. Het werd een zalig weerzien, met in drie uur tijd een brug van 40 jaar herinneringen en anekdotes slaan. John en Josefine, wat zien jullie er goed uit. Houden zo. En als we nog eens in de buurt zijn spreken we opnieuw af. Misschien wel tijdens Kromven 3.0 ?