017. Lucky Me

ZITTEN WEERAL OVER de helft van maand drie. En het blijft maar vooruitgaan. De rustmomenten vliegen als zot voorbij, verwateren en wegen precies minder door dan vorig jaar. Gewenning aan een maandenlang vertraagd levensritme? Of de luiheid van een tot complete rust komende ouderling? Ga er maar niet te zwaar aan tillen, zo lang er boeken zijn. En muziek. Vandaag komen mijn boeken van de voorbije weken aan bod.     Leesvoer vanuit de meest onverwachte hoeken. WILDEVROUW van Jeroen Olyslaegers. Een kanjer.  Zelf geshopt bij mijn vertrouwde Standaardboekhandel in Wilrijk. Toffe winkel. Met achter de rode link een volle website van heer Olyslaegers zelf, alleenlijk over dit werk. Had ik misschien vooraf moeten raadplegen. Het heeft immers ruim 50 bladzijden geduurd voor ik erin kwam. Verhaal én de Wilde-vertelstijl van Jeroen O hebben me parten gespeeld. Iedereen zijn goesting, maar voor mij was het er bij regelmaat over. Daar had ik eerder bij zijn WIL geen last van. Maar nogmaals: ieder zijn voorkeuren. De gustibus et coloribus... Als hij toch zo uitbundig literair tekeer wil gaan dan is het einde van het boek een zwaar verwaarloosd aanhangsel geworden. Antwerpse toestanden tot in den treure uitgemolken en herhaald, terwijl de beschrijving van zijn Amsterdamse situatie finaal slechts met stoffer en blik verzamelde restjes lijken. Het einde van de Wildevrouw krijgt al helemaal geen aandacht meer. Lag de meet misschien bij 400 bladzijden? Dat JO uitgeraasd raakt? Kan ik me moeilijk voorstellen. In zijn geheel een boeiend boek, maar met af en toe te breed uitgesmeerd Antwerpse  herbergtaferelen. Waar tussen de regels dan weer wel heel wat allusies op de hedendaagse toestanden in onze Koekenstad te rapen vallen. Het lezen - hoewel voor mij in meerdere losse fragmenten - meer dan waard. Tussendoor greep ik naar "doorsnee", een autobiografische graphic novel van Phaedra Derhore. Een gewichtig en openhartig verhaal. Hoe kom ik erbij om dat te lezen? We troffen Phaedra tijdens onze passage in Lanaken. Af en toe een babbel, en van het een komt dan uiteraard... Geen spijt van de aankoop. Een bijzonder lees- en vooral kijkboek. De kleinste gaatjes wilde ik af en toe vullen met hier en daar een losse greep uit een Jaar van de Kaaiman, Koen Meulenaere. Gewoon uit de eigen boekenkast, achteraan in een hoekje. Jaargang 2014, een eeuwigheid geleden. Moet toegeven dat het maar zeer sporadisch aan bod kwam, want er stond/lag mij meer te wachten. Een 'Best of' die ik helemaal niet had zien aankomen. Die van Delphine Lecompte. Onvoorspelbare poëzie voor ontembare zielen. Met veel branie over haar eigen ontsporingen en wilde dromen. Bij een eerste lezing door mij althans niet te vatten. Maar wel een ontdekking. Blijft nog steeds in de buurt, voor af en toe een gedicht. Merci Katelijne, voor het verrassende geschenk. Het maakt mijn leeservaring weer wat completer. 

En zo post ik nog snel deze 17de bijdrage op de 17de van de 3de maand. Laat 17 nu ook nog mijn zelfbedacht geluksgetal zijn. Veel mooier gaat het niet meer worden op St Patrick's Day. Gelukwensen aan alle Patrick's, Patrikken, Petrieken en Patjes die ooit mijn pad kruisten of zich nog ergens in de vriendenboeg bevinden. Ben blij met jullie kameraadschap. Lucky me. 

Reacties

Populaire posts van deze blog

244. Een warm weerzien

241. Om te koesteren

222. Er waren eens

261. Dagen van goed gevoel

260. De jarige en de zee

252. Als alles samenvalt

246. Logeren bij De Droste 03.1

232. Regenwater

240. Teveel om op te noemen

266. Binnen en Buiten