316. Leven en lezen...

ZOU HET KUNNEN dat een wekelijkse publicatie van dit bloggewrocht de gewoonte gaat worden? Zelf wil ik het tempo wel opnieuw een beetje opschroeven, maar de tijd en de andere bezigheden... daar bestaat een mooie Franse uitdrukking voor: 'Les excuses sont faites pour s'en servir.' Edoch, daarachter wens ik me niet te verschuilen en al evenmin wil ik er enig misbruik van maken. Dus zoals hier al eerder als goed voornemen en intentie werd aangedragen: vooruit met dat klein gehoornde zoogdier. De geit... inderdaad. Let's go for it!

Om te beginnen deze: de wasknijpers waarmee 'ons Bie' op meerdere kampen is vertrokken. Moet ergens in de late jaren '80 zijn, met de 17 van Hoboken.  Meisjesgidsen die hun mannetje konden staan. Heb heel de tijd wel geweten dat er onder in het mandje voor de wasspelden ook nog ongebruikte houten exemplaren lagen. Voor in noodgevallen? Die waren goed bezig de tijd van plastiek te overleven. Maar nu, om een of andere reden kwamen ze aan de oppervlakte en kijk... 7 nog perfect werkende exemplaren die de naam van de eerstgeborene dragen. Mooi regelmatig 'blokletter'schrift. Zouden het er misschien ooit 10 geweest zijn? Moet ik links of rechts nog een verrassing verwachten? Of gingen jullie toen voor de bijbelse getallen, waarvan - als ik mij goed herinner - 7 er eentje is. En niet zomaar één: 7 staat voor volheid, voltooiing en goddelijke perfectie. Astemblieft !!!

Dan nu naar de boeken, deel 1. Ergens in deze zonnige zomer herlas ik Een man die Ove heet van Fredrick Backman. Daar ging het eerder al eens over, maar een blinde vlek in m'n geheugen zorgde ervoor dat hij nog een keer hernomen werd in een nieuwe foto. Wie het gemist heeft kan wel nog terecht op #307 om te 'herlezen' wat ik er toen van vond. Waarschijnlijk net daarom dat ie nog maar eens de collage gehaald heeft. Ernaast staat MUNT van Richard Osinga te pronken. Een boek vol thema's en verhaallijnen. Wie het wil lezen zal er met plezier de tijd voor nemen. Tussentijds bezinnen en nadenken over de onderliggende lagen in de verschillende verhaallijnen en misschien bovenal wel bij de knooppunten als de verhalen elkaar kruisen. Wie graag een zéér uitgebreide recensie leest kan terecht op de eindexamenpagina van scholieren.com  De link ernaartoe zit als naar (goede?) gewoonte verscholen achter de 'groene' titel hierboven. Het pauperparadijs van Suzanne Jansen en Paupers en boeven van Jan Libbenga liggen 'in de wacht'. Tijdens ons weekje Bakkeveen gekocht bij een bezoek aan het Gevangenismuseum van Veenhuizen. Voorheen één van de Koloniën van Weldadigheid in het hoge noorden van Nederland.  Eens gelezen en goed bevonden weet ik het jullie te vertellen. 

Vorige week waren we nog eens een poosje uithuizig. Werd tijd zeker? Met La Pola, ons klein en 'de klein van ons klein' naar Nistelrode (Nl). Deed bij mij een Van Nistelrooy-belletje rinkelen maar heeft er verder niks mee te maken. Uit deze week heb ik één foto gehaald. Verder zonder woorden, omdat dit voor mij zoveel betekent. Zegt alles. Hoewel voor jullie wellicht de vraag blijft: "Wat?" Mag ook al eens een alinea bij zijn met een open einde zeker? Bij deze dus...

En nog meer boekennieuws. Ik kom hier nog op terug  van Rob van Essen. Met net als hogerop een zéér uitgebreide recensie van hetzelfde scholieren.com Een 'speciaal' verhaal, da's het minste wat ik erover kan zeggen. Niet altijd even flitsend (sic) maar het blijft spannend. Met stukken vlot leesbaar terwijl andere passages wat saai aanvoelen. Voor mij zeker de moeite waard, niet in het minst omdat de aparte verhaallijn mij als 70-plusser meermaals serieus aan het denken heeft gezet. Dat had La Pola goed gezien. Bedankt om de uitleenperiode bij de Bib te verlengen en het boek aan mij door te spelen. Er was ook Overgave op commando van Nadia de Vries. Met nu eens een andere insteek voor de recensie bij 'de lage landen'. Deze keer houd ik het bij een bijzonder intrigerend verhaal dat op veel manieren kan verteld worden. Dit is er één van, en volgens mij een heel goeie. Trouwens: bedankt, Shanti voor dit verjaardagscadeau. Heb er erg van genoten!!! En tenslotte Anders kijken en luisteren naar kinderen en jongeren door Lut Celie, psychotherapeute. Niet zo lang geleden las ik een gelijkaardig boek van haar, nu met meer aandacht en diepgang. Heftig, over pijn en onmacht, angst en verlies. Maar ook over hoop en uitkijken naar oplossingen. Wederom gaat mijn dank naar Nan die me ook dit werk wilde uitlenen. Wij deden het vroeger met Luisteren naar kinderen  van dokter Spock, maar dat was dan meer een handleiding bij de opvoeding van onze eigen kleine dreumesen. En da's dan weer een heel ander verhaal...