Marco Polo Strikes Back

WIE MIJ KENT weet dat het in m'n vorig leven zoniet 'al' dan toch 'heel veel' basketbal was wat de klok sloeg. Basketbal voor en basketbal na. Spelen, trainen en training geven, coachen, lezen, kijken, analyseren, voorbereiden en heel veel nabespreken. En als het even kon en mocht: teachen, in de cursus(sen) of op een bijscholing, in navolging van mijn goede vriend en voorbeeld Jef De Koster. Wie me nog beter kent en de laatste decennia ook is blijven volgen weet dat de druk steeds meer van de ketel is gegaan. Ook de basketbaldruk. De riem werd er 1-2-3 afgelegd en er kwam tijd voor andere dingen. Zoveel verschillende hobby's en interesses dat er voor de oude basketbal-liefde geen ruimte, maar ook geen aandacht meer was. Blijkbaar moest ik eens naar het absolute nulpunt zakken. Om dan heel gezapig, stap voor stap, quasi 'en stoemelings' terug richting basketbal-arena  te evolueren. Zo is het dan ook gegaan. Volgers die mijn blogsel tussentijds of iets r...

vandaag wil Ekster  ons opnieuw vertellen over een klein sterrenkind ons sterrenkleinkind over kleine Niké Évora en over die ene veel te korte avond vertel Ekster, vertel om haar nooit te vergeten haar aan ons hart te drukken haar vast te houden voor altijd lieve Niké Évora je wordt zeven vandaag "kom hier, kom... dat ik u draag"   (KF) Niké Évora  De Mondt Peerdeman 19 mei 2018

DAT HET STILAAN tijd werd om nog eens iets van mij te laten horen. Dat anders des buitenwerelds ongerustheid omtrent mijn welbevinden zou toenemen. Dat het toch geen 'werk' is om de mensen zo op hun honger te laten zitten. Dat het bestaan van een blog de schrijver niet verplicht om vaak te publiceren, maar dat af en toe een teken van leven geven niks teveel gevraagd is. Deze en andere al dan niet in vraag gestelde opmerkingen krijg ik te horen en te lezen nu het weer even geleden is... geleden is dat er hier nog iets (van) nieuws te rapen viel. Zeer terechte commentaren op het feit dat de stilte reeds enige tijd lijkt ingetreden. Wees gerust: de uitingen van bekommernis zijn aangekomen en hebben hun doel niet gemist. Vooruit dus met de evenhoevig holhoornige melkproducent, aan de slag. 't Is ook niet zómaar een volgende post die uit het klavier dient getokkeld. Uitgerekend voor de driehonderdste keer wordt in de MPSB-variant van dit blogsel een bericht de virtuele wereld i...