Marco Polo Strikes Back

KUNST-EN-VLIEGWERK van het betere soort, daar hebben we afgelopen weekend van mogen proeven.  Om te beginnen was er bij hoogdringendheid een samenkomst gepland met onze Oesjmachara-generatiegenoten. Of is het toch Oesjmajara? Wie zal het zeggen, het was weeral veel te lang geleden... Na wat wikken en over en weer afwegen van mogelijkheden werd na het uitvogelen van een geschikte datum voor het inhoudelijke de blik gericht op de  jubileum-editie van Het   Kunstuur Mechelen . We waren er al eens eerder te gast. Paar keer onder ons beiden en ook al eens met de Oesjma..ara's. Nu dus weer samen. Met vrienden op stap om te genieten van prachtig schilderwerk met daarbij telkens een portie duiding en ingesproken commentaar door een bekende of minder bekende Vlaming. Een mens steekt er heel wat bij op. In bovenstaande collage bevindt zich een willekeurige selectie met werken van Rik Wouters, Gustave Van de Woestyne, Floris Jespers, Frits Van den Berghe, James Ensor, Emile Claus, ...

KWESTIE VAN VOLHOUDEN en zeker niet opgeven, dat is de raad die ik mezelf blijf inpompen. Doen er zich misschien drama's voor op de gepensioneerde werkvloer? Neen. Wel behoorlijk wat aanpassingsproblemen bij de overschakeling naar een nieuw computermatig communicatie- en werktoestel. De 'ouwe' iMac was aan vervanging toe, en dat op zich is niet zo moeilijk dacht ik. Gewoon een 'nieuwe' kopen en we gaan verder. Om puur nostalgieke redenen en omdat mijn hoofd al zovele jaren ingesteld is op de kuren en de fratsen van 'den ouwe' bleef 'de nieuwe' na aankoop nog een hele poos in de verpakking en deed ik nog 'efkes' verder zoals ik dat gewoon was. Na een tijd, behoorlijk lang volgens mijn IT-coach/zoon Bram, mocht ie dan toch uit de doos. En naast 'den ouwe' op de bureautafel staan, dat werkt makkelijker. Maar als een mens ondertussen gaat beseffen dat er best wat opkuis en reorganisatie aan te pas mag komen, dan werd dat wél een probleem....

GEDAAN MET RUSTEN? Daar lijkt het wel op nu onze periode van Houtavense bezinning achter de rug is en ook de vroege intocht van de lente verteerd wordt. Eindelijk weer lekker weer! Nadat ik mij er de vorige keer met enkele zinnetjes van afmaakte als het om de White House-vaudeville van Trump & Co ging, smijt ik er nu toch maar die meer-dan-duizend-woorden-prent tegenaan. Een compilatie gebaseerd op beelden uit de integrale Youtube-versie van de Amerikaanse circusact van het jaar. Georchestreerde chaos ten top, met in elke foto jazeker... het zelfverklaard alwetend opgestoken Trump-vingertje. De situatie ziet er niet goed uit en ik kan alleen maar hopen dat verstandige mensen voldoende tegenwind zullen/kunnen geven. "We zien wel!" zeggen we dan en laten dat deel van de actualiteit toch maar even 'links' liggen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.  En die foto's hierboven dan? Een schijnbeweging om de privacy te beschermen van hen die verder in dit bericht de blogisti...

AANDACHT AANDACHT: LENTE. Van de ene dag op de andere overviel het me. Wandelen in de polder, en dan zie je het plots. De katjes van de wilg doen al even hard hun best als die van de hazelaar. Een mij totaal onbekende struiksoort toont heel enthousiast haar eerste groene blaadjes. Voorwaar primaverale tekenen. De verzopen laagtes en uit hun bedding gewassen beken lopen over van de nattigheid waarom de polders bekend staan. Er is blauwe lucht in overvloed. Dan denkt een mens toch aan een seizoen dat volgens de kalender pas over een week of drie van start zal gaan. Jazeker, maar niet zo volgens moeder natuur die al een hele tijd een eerder wisselvallig parcours rijdt. Wetenschappers die het kunnen 'weten' slaan al langer dan vandaag alarm. Urbain Servranckx, ik herhaal het hier nog maar eens, zong het ook al in 1974: "De wereld is om zeep"... We zongen mee en we lachten, en wisten toen bijlange na nog niet hoeveel gelijk Urbanus reeds had met zijn lied. Toch leef ik van...