Marco Polo Strikes Back

VANDAAG BLIK IK   kort terug op wat ons vorige week heeft beziggehouden. Wat maakt dat een mens voor de achtste keer in vijf jaar naar eenzelfde vakantieplek trekt? Misschien wel omdat locatie, omgeving en mensen zo goed bij elkaar passen. Ruimte, tijd en rust. Sophie & Frederic, perfecte hosts.  De barrelsauna. Het  Patchworkatelier  in Houtave. Een vakantiehuis dat in onze persoonlijk top-drie staat. En in het lijstje van 'aantal passages' helemaal bovenaan. Telkens een week, dan gaan we een volgende keer de twee maanden rond maken. In die tijd hebben we veel van en in de (wijde) omgeving leren kennen en bezocht. Dus werd alles nu nog gewoner,  maar misschien hadden we wel meer tijd en aandacht voor het genieten samen. Dan maakt het ook niet zoveel uit welk weer het is. Deze keer kwam storm 'Benjamin' langs. Een wandelpauze inlassen op het juiste moment was genoeg om eraan te ontkomen. En dan opnieuw naar het strand... om de aangespoelde kwallen pixelmatig...

HET IS DRUK geweest tijdens de voorbije tiendaagse. Drukte op verschillende vlakken en zelf stomverbaasd dat het weeral zo lang geduurd heeft voor er hier nog eens 'iets' gepost werd. Om het mezelf makkelijker en voor u wat lichter te maken sla ik het medisch bulletin deze keer maar over. Het ondertussen gekende verhaal, met variaties al dan niet zonder thema. We gaan gewoon verder om vast te stellen dat moeder herfst er nu wel serieus werk van begint te maken. Nog niet overdreven, maar wel al... door de wind, door de regen, dwars door alles heen en bij tussenpozen   Gejaagd door de Wind . Totaal niks te maken met de film, maar het 'bekt' lekker. Dat zal me meteen wat regelmatiger ‘indoor’ zetten, waarvan ik gebruik ga maken om enige creatieve achterstand weg te werken. Prentjes en gedichtjes uit de mouw (trachten te) schudden om niet weer achterop te raken bij de aanmaak van wederom een 'jaarboek' voor kleine KiKi. Paar ideeën op een rijtje zetten voor aankome...

EN DAN GAAN  we er nu na heel wat proberen, opzoeken, gerommel en gepuzzel toch maar aan beginnen zeker? Aan wat dan wel? Aan het delen van een hele nieuwe kijk op en onder die prachtige magnolia, boom of eerder sterk uit de kluiten gewassen struik, achteraan in onze tuin. Gewoonlijk heb ik het dan over de prachtige bloesems die in het voorjaar de boel hier overdadig komen opfleuren. Dat doen ze nu niet meer, maar er is iets anders aan de hand. Iets wat ik nog niet eerder zag. Het vermaledijde AI weet me te vertellen dat die roze-rode spullen die ik op de uitgebloeide takken zie 'verzamelvruchten' zijn die pas na een aantal jaren verschijnen. Dat kan kloppen, want deze zie ik zoals gezegd voor het eerst. De groene pluizige doppen zijn er dan weer jaarlijks, en als die uitgedroogd en verschrompeld van de takken vallen mag ik ze 'en masse' bijeenvegen en van het grastapijt rapen. Deze rode karbonkels voorlopig niet, die houden het veel langer vol. En er is meer: de vrucht...

ER ZIJN ZO van die ogenblikken en omstandigheden dat om een of andere reden de heimwee naar vervlogen levensperiodes de kop opsteekt. Dat kan vanalles zijn (zeggen 'ze') en bij mij gaat het dan vooral om ouwe foto's en muziek uit de jaren stillekes. Weet dat ik daar zeker niet alleen in sta, en dat het me enorme deugd kan doen om zo'n keer teruggeworpen te worden in de tijd. Omdat schrijven ook lukt met een muziekje op de achtergrond wil ik wel eens beroep doen op S potify. In die onuitputtelijke voorraad aan alle mogelijke muziekvarianten is altijd wel iets te vinden wat me ligt. Soms beland ik op eerder zelf-gefabriceerde afspeellijsten, soms nestel ik me in een door de app voorgestelde playlist maar af en toe wil ik ook wel eens de moeite doen om zelf een zoekopdracht in te geven. Dat gebeurt vooral wanneer Nostalgie Plus , en Michel Follet in het bijzonder, weer eens met een 'specialleke' is komen aandragen. Deze zender klinkt de laatste tijd meer dan regel...