298. Zomaar gewoon lente

HET KAN OOK simpelweg heel gewoon, zonder veel toeters en/of bellen. Als ik vorige week een beetje om me heen keek tijdens wandelen en korte fietsverplaatsingen dan was het vrij duidelijk dat ook in de kleine dingen de lente plots volop aanwezig is. Met veel plezier ga ik door de overjaarse knieën om een fris bloemeke op de sd-kaart of in de cloud op te slaan. Vast te leggen op de gevoelige plaat zoals we vroeger pleegden te zeggen. Gewoon goed kijken, en soms hoeft het zelfs niet eens zo goed. Op wandel in onze polder knallen de bloesems en andere fleurigheden om me heen dat het een lieve lust is. Variatie zat, schonigheid ligt voor het rapen, kleuren laten de natuur schitteren. We vinden het allemaal zo gewoon, maar mensen wat is het toch schoon. Dat de witte dovenetel een schoonheid is hoeft geen betoog.   De pluizig uitgebloeide paardebloem heeft haar eigen charme zoals ze daar klaarstaat om uit te waaieren. Ook boshyacinten hebben ondertussen hun plekje veroverd in het Hobokense polderbos. Nog niet massaal, maar het begin lijkt veelbelovend. De meidoornbloesem doet het rustig aan, en binnenkort kleuren grote delen van ons wandelgebied wit. Zeker weten. De wilde appelbloesem doet het goed langs het nieuwe polderpad. Iets verder ligt een steen op een sokkel, kon zomaar een hoekje van het Middelheimpark zijn. Voor de kleine witte met een gele knop ben ik een tweede keer langs hetzelfde fietspad richting Wilrijk gereden.  Eerste keer gezien, getwijfeld, op weg naar huis, moest op tijd zijn om... De volgende dag ben ik gestopt op de heenweg en aan de rand van het fietspad door m'n knieën gegaan voor deze schone collectie madeliefjes. Ik vond ze meer dan de moeite waard, en dus... Tenslotte was er thuis in de achtertuin het eerste blad aan de dakplataan. Ook dat is 'zomaar gewoon lente'.